12 de marzo de 2021.
Otro viernes
en la prisión virtual.
Vida de plástico sucio
para humanos premuertos.
Aquí sigo.
Mirando el pasado
con ojos de no volverá.
El mundo será otro.
Aquel ya falleció.
Aquí estoy.
Intentando sacar brillo
con un paño de ilusión
a estas deprimentes cadenas.
No lo consigo.
Mientras seguimos presos
los accionistas de las farmacéuticas
se reparten los beneficios con inmensa alegría.
Quizá también rezan para que el virus siga mutando.
No lo dudo...
ResponderEliminarEllos tienen también su paño dorado
EliminarTorito es lo que tiene el progreso, que todo va mutando para "bien" de algunos. Avanzamos en sacar más rápidos los trabajos, pero cuando entra un virus en la maquinas o en los humanos, todo se detiene. Caminamos para atrás como los cangrejos. Alguna vez he pensado que el fundo se fundiría, se quedaría sin luz y todos pereceríamos porque no estaríamos en los archivos de ningún sitio.
ResponderEliminarDos poemas muy actuales.
Besos
Perdón, quise decir que el mundo se fundiría...
ResponderEliminarMuy triste el poema, un abrazo para ti.
ResponderEliminarCuídate.
Bs.
Me viene a la cabeza el Salmo 107, que es uno de mis favoritos. Muy buen día.
ResponderEliminarAhh, me encanta!
ResponderEliminar"Humanos premuertos" y "un paño de ilusión". Magnífico! ☺️
ResponderEliminarSigo viva porque aún tengo recuerdos que hidratan mi alma, los acaricio y permito que acompañen mi rebeldía. Me alejo de las pantallas para soñar y doy la espalda a políticos y un mundo que me desagrada. La indisciplina me salvaguarda.
ResponderEliminarUn beso.
Buen poema Toro. No rezan para que siga mutando, muta dentro de nuestros cuerpos con "eso" que nos inoculan. Saludos.
ResponderEliminarSi pogués triar pel futur, agafaria totes les coses que hem perdut i les posaria com a llei de vida. Les salutacions amb qui passa al teu costat, les portes de les cases amb la clau posada, les petites reunions de veïns asseguts al portal, la picada a la porta per una mica de sal, les llargues converses amb els amics, la fruita del pagès, les mirades als ulls... Ai, si pogués triar!.
ResponderEliminarPetonets, Xavi.
👏👏👏😊
EliminarMucha gente se siente así, con lo de la prisión virtual, como a mí me toca estar al pie del cañón, no sé muy bien qué decirte.
ResponderEliminarCon lo de que rezan, las farmacéuticas me temo que sí.
Mi medico siempre me decia que las grandes fortunas se lograban en tiempos de caos.
ResponderEliminarEra el hombre mas rico de aquel vecindario.
Permites que subscreva?
ResponderEliminarBesos
Muchos paños, bayetas, esponjas... de ilusión necesitamos en estos tiempos, amigo.
ResponderEliminarBesitos a miles.
Todo pareciera un gran negocio de los laboratorios.
ResponderEliminarBuen fin de semana Toro!!
Con ese paño humedecido, parece que más que brillo, conseguirás empañar la esperanza.
ResponderEliminarSaludos.
Siempre hay a quien se beneficia de estas u otras situaciones dramáticas…
ResponderEliminarEsos recuerdos nos hablan claramente de este presente que (mal)vivimos…
Un abrazo grande, querido poeta.
Medrar con la desgracia es lo más asqueroso que alguien puede hacer
ResponderEliminarBesos***
La degradación del ser humano!
ResponderEliminarBesos Toritolindo.
SE frotan las manos amigo. Este virus ha sido providencial para ellas .
ResponderEliminarPor un viernes que se va. Un beso
Espero (o deseo) que gane la vacuna.
ResponderEliminarSaludos.
Hola Toro , no te preocupes que les he puesto a estos una velas negras
ResponderEliminarpara que se les vuelva cenizas el dinero que van a ganar con las vacunas.
Te deseo una feliz tarde , besos de v...flor.
Posiblemente a esos recuerdos de cuando éramos de carne, aún humanos,les asuste visitarnos con este panorama de tanta tecnología inservible y tanta enfermedad incontrolable.Pero recordar, también,tiene su contrapartida y es que si esos recuerdos son tan buenos,más nos hundimos en el fango de este futuro,que ya estamos viviendo y sufriendo.
ResponderEliminarEn cuanto a los accionistas,de cualquier tipo,sin comentarios.
¿Para qué?
Un saludo,Toro.
Hola¡¡¡ socarrona ironía expresas en tu texto... como siempre me produce una sonrisa tu genialidad, después de mucho tiempo de aquí para allá... un saludo espero que te encuentres bien.
ResponderEliminarToro, buen finde y ojalá volvamos pronto a tocarnos y vernos sonreír, si queda algún motivo para ello.
ResponderEliminarUn saludo.
Es inmoral que se lucren con esta situación, pero así es. Y lo permitimos :((
ResponderEliminarBesos, Toro.
Cuando alguien vive del al ajeno no puede esperarse bueno... el libre mercado permite especular con vidas ajenas.
ResponderEliminar
ResponderEliminarNada que añadir...
Beso... Xavi.
Y mi mano en tu mano... rebelde.
🥀🐾
La distracción obra milagros.
ResponderEliminarBesos.
Con la excepción de personas que son como ángeles y así lo han demostrado...de esta pandemia el mundo no ha salido ni mejor ni más fuerte,como vaticinaban muchos en sus frases felices.
ResponderEliminarBueno,lo de salir es un decir...aún queda mucha tela que cortar.
Un beso presente.
Pues sí, Torito.
ResponderEliminarLucrarse con el mal ajeno.
Un beso, Toro.
Triste abrazos.
ResponderEliminarNo dudo que recen Toro, saludos amigo.
ResponderEliminarA río revuelto...pues eso.
ResponderEliminarBesos
Desgarrador, un sentimiento que comparto, Poeta.
ResponderEliminarMil besitos más.
Vengo de aplaudir en anterior poema y me encuentro este.
ResponderEliminarAplaudo!!!
Todo (les) vale, incluso la Astrazeneca, que hay que forrarse.
Bss.
Desolación y tristeza, abandono de personas, cuánto para enjuiciar! Abrazo consolador.
ResponderEliminarEs probable, pero sigo insistiendo que esto ha sido siempre así, ahora solo se acentúa mas.
ResponderEliminarÉsa no es la actitud 😜
ResponderEliminarese final también lo he pensado yo, pero lo desecho como un mal pensamiento.
ResponderEliminar