Me he borrado
de tantos sitios
que estoy desapareciendo.
En el espejo
un loco
me ha suplantado
sin que nadie le diga nada.
La vida hermosa
me despidió
sin un triste adiós
ni una mísera indemnización.
Mi nombre se difumina
y todo aquello
que me acompañó en el mundo
ahora son volutas de humo y nada.
En mis recuerdos
aparecen las caras
de mucha gente que conocí.
Son caras falsas.
Ya no existen.
Esas caras
ahora son viejas
o han bajado de categoría
y ya son cenizas o calaveras.
Y qué hacen en mi cabeza?
Qué pretenden?
Qué quieren?
Qué me recriminan?
No lo sé.
Están ahí como fotos congeladas
de un calendario viejo
que se estrelló contra la pared del tiempo.
Si pudiera las borraría
igual que me estoy borrando yo
de tantos lugares que me albergaron.
Ese es todo mi patrimonio de mi paso por la vida:
Humo y nada.
No sé si habrá otras vidas.
No sé si volveré a nacer en otros universos.
No sé si todo lo que sentí se perderá para siempre.
En realidad lo único que sí sé es que estoy desapareciendo.
Cómo es la vida eh. Llenamos los espacios, luego llenamos el tiempo y al final todo vacío.
ResponderEliminarAquí estás muy presente.
Te mando un abrazo bien gordo
Es triste
ResponderEliminarSomos material fungible, deshecho de horas, lucha constante por recuperar lo que ya se fue.
ResponderEliminarUn beso.
Ainsss replicante, como lágrimas en la lluvia...
ResponderEliminarPero no será así, esa mirada tuya es demasiado poderosa.
Abrazo ***
Sí, esa percepción también es mía, y de todos, nosotros notamos como vamos desapareciendo día a día, y más a partir de una cierta edad, la sabiduría de los años nos van informando sigilosamente.
ResponderEliminarNos iremos y dejaremos nuestro pupitre con unos versos que quizás nadie los lea, el pupitre será para otro superviviente.
Hoy me ha tocado la fibra este poema de la vida.
Un fuerte abrazo y no desparezcas por estos lares por favor.
Pues sí, igual como están desapareciendo todos nuestros seres queridos.
ResponderEliminarUn abrazo
Saps que si et quedes aquí, no desapareixeràs, perquè ets a les nostres vides potser més del que suposes.
ResponderEliminarMalauradament, la gent gran com jo, es torna invisible davant d'una societat egoista i molt poc conscient de la vida que viu.
Petonets, Xavi.
Não estás desaparecendo, os teus magníficos poemas confirmam a tua presença !
ResponderEliminarFuerte abrazo.
Che tristezza!
ResponderEliminarUn grido di smarrimento esistenziale: questi versi catturano, con cruda poesia, la sensazione di svanire dal mondo e dai ricordi, lasciando dietro di sé solo un’eco di fumo e domande senza risposta.
ResponderEliminarBuona domenica
todos estamos desapareciendo pero, mientras hay vida hay esperanza y aunque quede uno solo que nos recuerde, viviremos. Besos
ResponderEliminarA veces me pregunto cuál es la finalidad de algunos individuos? esto no puede ser "todo", nacer, vivir y desaparecer sin dejar un solo recuerdo...qué sentido tiene? qué estamos haciendo mal? por qué siempre leo a este tipo que me hace preguntarme estas cosas???
ResponderEliminarTodo pasa y todo queda, dijo Machado. Por eso supongo que tienes recuerdos. Ellos pasaron, pero al mismo tiempo quedaron.
ResponderEliminarEstamos subidos a un tobogán que tiene un destino, incierto, pero...
Besicos muchos.
Toro,
ResponderEliminarAinda que nossos versos sejam
partes de nós, gosto que nos
inspirem e nos levem adiante na vida.
Nosso escritos são traduções e não
sentenças.
Adorei ler.
Bjins de bom domingo
CatiahôAlc.
...toda huella en la arena del tiempo será borrada...
ResponderEliminarBesitos 😽
Qué injusta percibimos la vida.
ResponderEliminar:-(
Besos.
Cuéntanos por favor .
ResponderEliminarAcá estas presente(para alegría mía)al loco del espejo dile que no joda que se vaya a otra parte!.Besos bonito!
ResponderEliminarToro, yo te veo mejor que nunca.
ResponderEliminarHermoso poema Poeta, hay espejos que engañan.
Que pases un maravilloso día
Besos Toro
Pues para estar desapareciendo…estás muy presente…
ResponderEliminarNo quiero que desaparezcas!!!!
ResponderEliminarBesos
:)
EliminarHumo y nada.
ResponderEliminarA saber qué pasará después. Mientras, a seguir.
Desaparecer para quien o donde quieras, porque yo te tengo muy presente.
Bss.
Nooo, desaparecer nunca!!!
ResponderEliminarMil besos.
A pesar de los 10 mil kilómetros de distancia creo que estamos conectacos y en la misma frecuencia.
ResponderEliminarAbrazos Toro Salvaje Poeta Desapareciendo
Los primeros versos de esta canción me encantan.
ResponderEliminarhttps://www.youtube.com/watch?v=wDjeBNv6ip0&list=RDwDjeBNv6ip0&start_radio=1
Saludos hasta allá. Luna.