Se desmoronan
los cimientos
que nos sustentaban.
Aparecen grietas por todas partes.
Se intuye el desplome.
Cualquier día sucumbiremos.
La vida
nos mira de reojo
mientras sigilosa va haciendo la maleta.
los cimientos
que nos sustentaban.
Aparecen grietas por todas partes.
Se intuye el desplome.
Cualquier día sucumbiremos.
La vida
nos mira de reojo
mientras sigilosa va haciendo la maleta.
Tengo la maleta preparada, no descarto nunca un viaje imprevisto.
ResponderEliminarUn beso.
Yo te sostengo.
ResponderEliminarBesos.
Todas las culturas, todas las sociedades, han fenecido.
ResponderEliminarNuestra suerte está echada.
Saludos.
Pues a recomponerse toca... Besos
ResponderEliminarNo hay maleta...
ResponderEliminarLa vida es despiadada...pero aún así, algunos tenemos suerte y hay que valorarlo.
ResponderEliminarBesos.
Todo tiene su fin. ¿Por qué nosotros íbamos a ser diferentes?
ResponderEliminarMientras tanto, carpe diem.
Besos.
No hay manera de refutar este poema.
ResponderEliminarUn abrazo.
soon will die ...
ResponderEliminarhope no
Un botón de reseteo no nos vendría mal, claro que eso significa lo que significa.
ResponderEliminarTienes algo de oro en el bolsillo? : https://www.elledecor.com/es/arte/a29572589/kintsugi-japones-reparar-grietas/
Aquí no es salva ningú.
ResponderEliminarPetonets, Xavi.
Bueno, el fin de todo también incluye el fin de las facturas, de los malos ratos, de la televisión basura... Intentaré que el Apocalipsis me pille borracho.
ResponderEliminarel desmoronamiento es inevitable, al final seremos puro escombro , como lo han sido las civilizaciones que nos precedieron
ResponderEliminarbesitos :)***
Muy bueno, la última frase es genial.
ResponderEliminarBuena semana
Es la pura verdad.
ResponderEliminarHay quien sabe ser feliz a pesar de ello.
A ratos, por lo menos.
Besos
Ojalá esa maleta y ese viaje que anuncias, sea a un lugar mejor. Todos lo deseamos en el fondo y ese temor, todos lo tenemos.
ResponderEliminarBesicos muchos.
Con un ojo mira la maleta, con el otro la puerta de salida. No tiene ojos para nada ni nadie más.
ResponderEliminarMuito bem!:)
ResponderEliminar-
Quero sentir o tremor do teu coração...
.
Beijo, e uma excelente semana!
Vamos a seguir a la vida, a ver hacia dónde dirige sus pasos.
ResponderEliminarSaludos.
Torito, esto es lo que hace el nacer, que un día emprender viaje y vamos a un lugar en el nadie nunca ha vuelto para decir si se está mal o bien. Por esos hemos de disfrutar al máximo porque nadie sabemos cuándo nos va a tocar. Además como tú bien dices los cimientos se desmoronan porque el mundo es una guerra.
ResponderEliminar😘🌈🌹
ResponderEliminarSe irá sin mirar atrás...
Beso... Xavi
Y mi mano en tu mano...
🥀 🐾
PC averiado.
ResponderEliminarNi blog, ni mail...
No sé cuánto tardaré en volver.
Portaros bien.
Hasta pronto
Y hablando de sucumbir...
EliminarYa te dije de la conexión con tus seres inanimados. Otra prueba.
Pero dile al PC que no se tome tan al pie de la letra el poema...
EliminarYa te liaste, era resetear el mundo, no el PC
EliminarAquí estaremos cuando vuelvas
de seguro podrás arreglarlo , un besito :)*
EliminarQuien sabe...
ResponderEliminarOjalá puedas arreglarlo.
Besos.
Vuelve pronto🙏
ResponderEliminarBesos***
¿Por qué leo que te vas? Te mando un abrazo,
ResponderEliminarNoa
Jaaaa y yo estos días llamando al albañil para que venga a arreglarme una grieta de la casa.
ResponderEliminarSi le digo que en realidad tiene que arreglarme la vida, se pondrá molesto, me parece.
Abrazo grande Toro.
Hasta la próxima
Calla , que voy a tener una pesadilla con tus versos de hoy.
ResponderEliminarLa Tierra quedará, sin duda, pase lo que nos pase...
ResponderEliminarUn saludo
Y se intuye un despertar de conciencias…; aunque tal vez sea demasiado tarde…
ResponderEliminarAbrazo grande, querido poeta 💙
Ja veig que el meu comentari d'ahir no va quedar. Espero que no sigui res greu i ens puguis regalar més poemes ben aviat.
ResponderEliminarPetonets, Xavi.
Ay , dios.... me temo que nada bueno se avecina.
ResponderEliminarBesos, Toro
És el tercer comentari que et faig. 🤔
ResponderEliminarEspero que se't solucioni aviat.
Petonets, Xavi.
Y tu que invocabas al lunes... Y así pasan los días. Hay grietas de todo tipo en todo el mundo. Graves grietas, tristes grietas, pero también hay vida naciendo, poetas escribiendo, y una tímida esperanza a lo lejos.
ResponderEliminarTodo se venía agrietando desde hace mucho, pero ahora parece que nos aproximamos al derrumbe. Si al menos fuera para acabar con lo mal que se ha construudo, pero creo que no va por ahí. Como sociedad no aprendemos.
ResponderEliminarEspero que vuelvas pronto. Hasta el pc nos falla.
Bss.
Apuntalando bien los cimientos, cerrando griestas y deshaciendo maletas Toro hay mucha mas vida todavia.
ResponderEliminarUh uh problemas con tu Pc? Espero no sea nada grave y vuelvas prontito, todavia no recibi mi flor 😊.
Besos Toro!!
*grietas
ResponderEliminarLa vida siempre está preparada, para dejarnos plantados... A veces sin despedirse siquiera.
ResponderEliminarBeso, Xavi
Hasta saltaron los plomos del pc!
ResponderEliminarMientras no se fundan los tuyos...
; )
💋💫
Gracias Toro!!
ResponderEliminarespero que estes bien!!
Besos.