23 de noviembre de 2020

NIÑOS DISECADOS

Llueven nadas
sobre días de plástico.
Los niños disecados
saltan sobre charcos de serrín.
Bajo paraguas imaginarios
caminan ciegos sus futuros rotos.

37 comentarios:

  1. Ya no quedan cometas con largas colas de sueños.

    Un beso.

    ResponderEliminar

  2. Herencia: Futuros inciertos... en un mundo cada vez más complicado.

    Beso...Xavi.
    Y mi mano en tu mano...

    🥀

    ResponderEliminar
  3. Respuestas
    1. Cuanto más lo miro más cosas me sugiere. Está vivo!

      Eliminar
    2. Estarán ciegos los futuros pero en nuestros momentos de niño disecado, se hidrata un sueño. Gracias por dar forma a esos paréntesis de imaginación.

      Eliminar
  4. Hola Torito. Uffffffffffff, vaya lunes de tristeza.
    Dejo de mirar blogs y me doy una ducha y me largo a la calle a pasear.
    Dos blog que he visitado y los dos blogs de muerte y penas.
    Besos

    ResponderEliminar
  5. Y vuelven los días
    sin el batir de alas..
    Se secan pupilas.

    La esperanza quizás
    al tiempo vendrá..

    a dibujar sonrisas.
    a volver a empezar.

    ResponderEliminar
  6. Sus futuros rotos, que serán la riqueza de unos pocos. De los respetables y honorables.
    ¿Toro, tendrá alguien fuerza e inteligencia para arreglar el mundo? Esperar que lo arreglemos entre todos eso si que es utopía.
    Un saludo.

    ResponderEliminar
  7. Estamos criando una generación de psicópatas.. lo pagaremos caro cuando seamos mayores y no podamos defendernos de lo que se nos viene encima

    ResponderEliminar
  8. Estamos a descuidar a geração jovem e a sociedade pagará bem caro.

    Beso, boa semana

    ResponderEliminar
  9. Ho tenim molt cru, tots. Els més perjudicats són els joves, tot i la seva inconsciència.

    Aferradetes, Xavi.

    ResponderEliminar
  10. Pobres niños, les dejamos una terrible herencia 😔
    Besos***

    ResponderEliminar
  11. El fondo es muy duro pero me gusta cómo lo expresas.

    Besos

    ResponderEliminar
  12. Jollines, me quedo con charcos de agua de lluvia, la de toda la vida

    Un beso

    ResponderEliminar
  13. Jo, mucho ánimo... no nos queda otra! Besos.

    ResponderEliminar
  14. Diríase que este bicho va a terminar con lo poco natural que nos quedaba.
    Saludos.

    ResponderEliminar
  15. Los niños, lo más inocente.

    Nos gobierna (desgobierna) la mentira.

    Un beso, Toro.

    ResponderEliminar
  16. Siento esa oscuridad con sabor a desesperanza, Toro.
    Un beso.

    ResponderEliminar
  17. Boa tarde. Esperamos que tudo melhore o mais rápido possível.

    ResponderEliminar
  18. Todo muy sintético, sintiendo la desesperanza crecer en uno mismo.
    Un beso Toro

    ResponderEliminar
  19. No está siendo fácil, POeta... pero allá vamos.

    Mil besitos con cariño para tu noche.

    ResponderEliminar
  20. Si te pones así, ¿quien nos levantará el ánimo?

    ResponderEliminar
  21. Esperemos que podamos cerrar esos paraguas...
    Besos.

    ResponderEliminar
  22. No me salen palabras de ánimo (cada día se me pierden más), pero te dejo un abrazo, grande, grande, querido poeta.

    ResponderEliminar
  23. No me digas eso Toro...tu eres quien deberia estar armando los cometas para esos niños...arriba ese animo.. hay mucho amor por dar!!! Mil besos

    ResponderEliminar
  24. Asusta e impresiona tu escrito
    Es una triste realidad
    Abrazos

    ResponderEliminar
  25. "saltan sobre charcos de serrín" esa tremenda imagen potencia aún más la terrible "niños disecados",ya de por sí tremenda.Esa sequedad se siente en el corazón.
    Demoledor poema,muy bueno también.
    Me remueve pensar en el futuro de los niños-jóvenes...

    Un beso conmovido.

    ResponderEliminar
  26. Pobres los niños y niñas y su futuro.

    Besos.

    ResponderEliminar
  27. Tremendo poema,dan ganas de llorar al sentir tanta realidad de golpe.

    ResponderEliminar
  28. Bajo paraguas imaginarios
    caminan ciegos sus futuros rotos. Poco que decir, estos días tu inspiración apabulla. Cariños

    ResponderEliminar
  29. Ah, bien arriba el poema.
    Necesitaba que alguien me levantara el ánimo después de ver el féretro del astro del fútbol mundial.
    Veo que llegué al lugar indicado.

    Abrazo Toro Poeta de la desesperanza

    ResponderEliminar
  30. Futuros rotos.
    Así es.
    El poema es brutal. Gracias por él.

    Bss.

    ResponderEliminar