Torito, estamos pagando los pecados de otros. Los pecadores que son los políticos, pecan y nosotros pagamos sus malas acciones. Este es nuestro infierno en la tierra. Buenos poemas los dos. Besos sin penitencia
A mi ja se m'està acabant l'oxigen... hi ha algú a la sala que me'n pugui donar?. Ho agrairia amb molts petons, moixaines i tota mena de demostracions afectuoses. A la guerra només se la combat amb molt d'amor.
Siempre hay demasiados amos. El problema es que dicen pero no entienden, dicen pero no saben... Mandar es fácil, el respeto en el mandar sin miedo es otra cosa. Un beso, Toro.
El infierno siempre ha estado a nuestro alrededor, en muestras manos está dejar al demonio que se siente a nuestra mesa. Creo que solo es posible vivir en esa mesa y con los nuestros, mientras se pueda. No sé del todo!! Besicos muchos.
Todos quieren ser AMOS.. simplemente algunas cuestiones no hay que permitirlas. Frente a otras estamos desamparados, pero no hay que darles mas poder del que quieren tener.. Besosssssssss Xavi
Pues, si.
ResponderEliminarSomos la humanidad quienes castigamos al planeta, y quienes nos castigamos unos a otros.
ResponderEliminarFelices rayos de sol.
Besos
Yo ya llega un momento que no se si me conformo con poder respirar oxígeno y poder salir a pasear un rato al sol,
ResponderEliminaresperemos que las restricciones acaben pronto y también la pandemia.
Besos.
Por lo menos tú puedes estar con todos nosotros expresándote en tu blog, y llegará un momento que acaben todas las restricciones de movilidad.
Besos.
Cuidate torito.
Y sal con la bici o piscina mientras de dejen, y con tu mar, tus libros, tus partidas de ajedrez, y tu poemas y espero que lo demás llegue pronto.
Somos el rebaño.
ResponderEliminarBesos.
Entre el refugio y la dinamita, entre la pistola apuntando a mi sien o al vientre de los amos, así ando yo... Saludos, Toro.
ResponderEliminar¡Y no te quejes!
ResponderEliminarSaludos.
Nin, que es por tu bien... Cuando seas mayor lo entenderás 🙂
ResponderEliminar(Supongo)
EliminarQué pensar, qué decir, qué defender... Cómo actuar, en qué creer, a quién admirar etc... Fue así desde primer día. Un abrazo.
ResponderEliminarAñoro la Revolución Francesa.
ResponderEliminarUn beso sin guillotina.
Amanece y nos damos cuenta que el planeta está perdido, mientras los amos lucen gorditos y forrados en papel celofán
ResponderEliminarAbrazos
El infierno existe y está en este mundo
ResponderEliminarBesos***
Torito, estamos pagando los pecados de otros. Los pecadores que son los políticos, pecan y nosotros pagamos sus malas acciones. Este es nuestro infierno en la tierra.
ResponderEliminarBuenos poemas los dos.
Besos sin penitencia
Las órdenes en un momento de crisis pueden ser buenas si están bien dadas y su objetivo es el bien común.
ResponderEliminarEl problema es la falta de coherencia. Unos sí, otros no etc...
Besos
A mi ja se m'està acabant l'oxigen... hi ha algú a la sala que me'n pugui donar?. Ho agrairia amb molts petons, moixaines i tota mena de demostracions afectuoses. A la guerra només se la combat amb molt d'amor.
ResponderEliminarPetonets, Xavi.
Vaya panda se ha juntado...
ResponderEliminarMil besitos con cariño para tu día, Poeta.
E o pior é que são obedecidos...
ResponderEliminarBesos
Siempre hay demasiados amos. El problema es que dicen pero no entienden, dicen pero no saben... Mandar es fácil, el respeto en el mandar sin miedo es otra cosa.
ResponderEliminarUn beso, Toro.
Pues esto es Alemania, o sea que sigue casi todo cerrado, menos los aviones para aterrizar en vuestras playas.
ResponderEliminarbesos y ánimo
Somos la taberna de Europa.
EliminarEste mundo se nos va de las manos (atadas)...
ResponderEliminarUn abrazo grande, querido poeta.
El infierno siempre ha estado a nuestro alrededor, en muestras manos está dejar al demonio que se siente a nuestra mesa. Creo que solo es posible vivir en esa mesa y con los nuestros, mientras se pueda. No sé del todo!!
ResponderEliminarBesicos muchos.
ResponderEliminarLos hubo,
los hay...
¿siemore los habrá?
Beso... Xavi.
Y mi mano en tu mano... rebelde.
🥀 🐾
EliminarPD: *siempre
Todos quieren ser AMOS..
ResponderEliminarsimplemente algunas cuestiones no hay que permitirlas. Frente a otras estamos desamparados, pero no hay que darles mas poder del que quieren tener.. Besosssssssss Xavi
Con el poder se sienten poderosos.
ResponderEliminarBesos.
Lo único a lo que no nos pueden obligar los amos es a quien amar.
ResponderEliminarUn beso libre.
Y que vacuna te has de poner aunque te suponga la muerte.
ResponderEliminarNo somos libres para nada,sólo para pensar en silencio.Shhhhh
Saludos Toro.
Ah,se me olvidaba.Los demonios más demonios de los que hablas están en este país.
ResponderEliminarAy, Torito mío que bien les has calao...
ResponderEliminarEs que los amos, mandan mucho.
Pero no me pueden impedir visitarte y saborear tus versos.
Abrazos a montones.
Eso si que no, respirar respiro yo cuando y como quiero.
ResponderEliminarPor eso hay tanto autónomo, a pesar de lo que los putean.
ResponderEliminarSaludos.
... Está clarísimo y se veía venir. Hoy has dado de lleno en la diana.
ResponderEliminarBesos
Pues hay quienes no hacen ni caso...
ResponderEliminarBesos.
El poder por el poder.
ResponderEliminarComo medio y como fin.
Pero siempre queda la libertad interior y el poder decidir. La libertad íntima nunca se pierde.
Un beso, Toro.
Los amos seguirán ordenando. Saludos amigo Toro.
ResponderEliminarDéspotas oye
ResponderEliminarUn beso
Y todo en una total incoherencia.
ResponderEliminarQué te voy a decir, si escribiste un gran poema sobre la taberna que somos.
Bss.
Si, les vino muy bien a los déspotas de siempre.
ResponderEliminarSiempre existieron. Siempre existirán.
ResponderEliminar