En el mundo de mi ahora
los nuevos días nacen viejos.
Sus horas deambulan sin sentido
por caminos que ya están cansados.
Todo está dicho y hecho.
Nací.
Crecí.
Brillé.
Y ahora voy apagándome.
Solo queda esperar el momento de desaparecer.
Imagino que al otro lado del tiempo que nadie sabe
alguien estará preparando las cosas que no necesitaré.
Me conformaría con un abrazo de quien me trajo al mundo.
los nuevos días nacen viejos.
Sus horas deambulan sin sentido
por caminos que ya están cansados.
Todo está dicho y hecho.
Nací.
Crecí.
Brillé.
Y ahora voy apagándome.
Solo queda esperar el momento de desaparecer.
Imagino que al otro lado del tiempo que nadie sabe
alguien estará preparando las cosas que no necesitaré.
Me conformaría con un abrazo de quien me trajo al mundo.
Duele.
ResponderEliminarMe reflejo tanto en tus versos...
Un beso.
Cuando el hastío nos pega fuerte ya no nos sirve nada. Aunque podemos cansarnos de estar cansados y tener algún brillo de luz cuando menos lo esperamos, Breve, eso sí.
ResponderEliminarEse estado de ánimo lo hemos copartido muchos, por lo que veo. Saludos
Bueno, todavía sigues brillando.
ResponderEliminarBesos.
No me creerás, pero estoy convencida de que no desparecerás. Polvo al polvo, cenizas a las cenizas, amor al amor.
ResponderEliminarBesos Toro.
Buenos días Toro,
ResponderEliminarDesde luego que no creo que desaparezcas y ese abrazo seguro que lo tendrás... :)
Noa
No te quieras apagar tan pronto.
ResponderEliminarMientras estés aquí puedes brillar de muchas maneras.
El final del poema...sin comentarios.
Besos
Ese abrazo, imposible de conseguir, es el único necesario.
ResponderEliminarSaludos.
Me encanta....
ResponderEliminarLos dias ya nacien viejos, cansado, algo mohinos.... je je, eres magistral!!
Pues hiciste lo más difícil: brillar.
ResponderEliminarSe brilhaste , conseguiste algo que não é fácil.
ResponderEliminarE a tua poesia ficará sempre em quem te lê.
Quanto ao abraço, pois o terás.
Besos y bom domingo
Siempre están esperando.
ResponderEliminarBesos querido amigo.
Ni amanecer tienen estos días, de lo viejos que nacen.
ResponderEliminarTriste y brillante poema, con un precioso colofón.
Saludos.
Escribes tan bonitooooo.
ResponderEliminarEse abrazo está asegurado y cada día tienes un adelanto de él aunque no lo sepas.
Esos abrazos se quedan para siempre en el alma.
ResponderEliminarQué bonito, Toro.
Besos.
Sin palabras... mi admiración y un fuerte abrazo.
ResponderEliminarLa aceptación no es cosa mala y cada etapa es un mundo. Pero no creo ni mucho menos que lo tengas todo dicho, afú pues no quedan cosas por pasar aún, a ti y a este loco mundo. Y nos encanta escucharte.
ResponderEliminarTe abraza igual que tú a ella
Yo también me conformaria😢
ResponderEliminarBesos***
...el tiempo solo existe en los humanos
ResponderEliminarese abrazo lo llevas en tu corazón ❣️ pasa que a veces nos volvemos muy racionales
Besitos 😽😽😽
sad, but you will exist ... and, happy
ResponderEliminarGostei da publicação:))
ResponderEliminar-
Beleza que exalas...
.
Beijos e um excelente Domingo.
Ese abrazo estará esperándote ¡seguro!. Pero falta mucho, mientras tanto recibe los nuestros y siempre sigue brillante, no te apagues por nada. No te canses.
ResponderEliminarTe queda mucho por vivir y seguir brillando.
ResponderEliminarBesos.
El cielo puede esperar. Besos, Toro
ResponderEliminarTodo dicho y hecho y continuar diciendo y haciendo, aquí en el día de la madre te doy un abrazo de esos que necesitas. Abrazo
ResponderEliminarAl menos brillaste, un brillo pequeño, confundido entre otros muchos brillos, pero un brillo que, por un instante fue sólo tuyo... eso es la vida, instantes que parecen idénticos pero son únicos para cada persona...
ResponderEliminarCom dic, tot és vell i mal de coure.
ResponderEliminarA mesura que passa el temps, tot té un altre to, tot ens és conegut i tot molt gastat...
Petonets, Xavi.
Que digo yo que hay cosas que no hace falta esperar, que ya vendrán.
ResponderEliminarAnda, un abrazo
ResponderEliminarSigues brillando... mucho.
Así que... has tenido que ser deslumbrante cdo tú dices que más brillabas.
Nada puede/ni podrá igualar ese mágico abrazo.
Beso... Xavi.
Y mi mano en tu mano... apretada.
🥀 🐾
PD: Hermosamente triste.
Hola cariño, sabes que no me gusta verte triste.
ResponderEliminarTe vale si te reconforta un abrazo con todo mi cariño y aprecio para ti.
Mi estimado amigo, te deseo una feliz semana y una buena noche.
Tiempo tendrás de darle ese abrazo que ahora ansias a tu madre cuando
El señor te llame a su lado, mientras tanto aquí hay gente que te necesita.
Y yo también aque solo sea para pelearte conmigo.
Besito para ti mi bello Toro. 🤗💋🌼
Cuando tenga que llegar, que así sea. Mientras tanto, vamos a gozar aunque sea de la palabra.
ResponderEliminarY ese abrazo, igual lo recibimos!!
Besicos muchos
Al final solo importa ese abrazo.
ResponderEliminarNo puedo decir más.
Bss.
Ojala te pudiera dar tu madre ese abrazo que tanto anhelas, pero las personas muertas solo nos dan abrazos en sueños.
ResponderEliminarDeseo que te dé muchossss abrazos aunque sea en sueños, son tan reales y muy confortables.
😘🌈🌹
Un deseo que todos llevamos adherido en nuestro corazón…
ResponderEliminarAsí como ese pensamiento que no deja de deambular más allá de nuestra piel…
Un abrazo grande, poeta 💙
Ósea que había que mirarte, por lo menos, con gafas de sol...
ResponderEliminarMuy bonito, vaya final
Yo también tengo un abrazo para ti, si lo quieres.
ResponderEliminarY un montón de besos.
Querido Xavi,hay un epitafio que tengo como lema en mi vida"Mientras vivas,brilla".Brillar sin miedos,sin vergüenzas ni permisos, porque es inevitable a pesar de las sombras y neblinas.
ResponderEliminarY tú eres un solazo!!
Besos
Ese abrazo es tan especial...
ResponderEliminarNi todo esta dicho,ni todo está hecho,aunque creas que sí.
💋💯
Imagino que al otro lado del tiempo que nadie sabe
ResponderEliminaralguien estará preparando las cosas que no necesitaré.
😄 Ay madre, esto es genial
Como nuestro Sol, que dicen así terminará sus días
ResponderEliminar