29 de marzo de 2006

ADIÓS

Os di mi vida
radiografiada en versos
mis penas y alegrías
vestidas de letras
a cambio recibí
oleadas de sentimientos
con los que he crecido
hasta besar el cielo
pero me llegó el momento
de la amarga despedida
no sé ni dónde voy
ni por cuánto tiempo
sólo sé que os quiero
y que os echaré de menos.

69 comentarios:

  1. No, joder, no lo hagas.:(
    Que mal rollo me ha entrado...
    Respeto tu decision, pero me parte el alma.Si te vas, montones de abrazos para que lleves en la mochila.
    Al menos no cierres el claro del bosque, que los visitantes puedan gozar de tus poemas.
    Son muy dolorosas las ausencias.

    ResponderEliminar
  2. Tus versos y tus palabras nunca si irán, pedudaran en nuestro corazoncito con el rostro de un toro amigo...
    Un beso grande

    ResponderEliminar
  3. Qué es lo que leo?
    Adios?

    Era verdad...

    Toro qué ha pasado?
    Finalmente te has quedado sin palabras en serio?

    No podés seguir?

    Se te han roto los ojos de leernos y escribirte en versos?

    Te has quedado a oscuras?
    Tu dolor ha crecido tanto que ya no podés con él?

    Demasiadas preguntas flotan en el aire querido amigo, porque puedo llamarte asi despues de haberte leido cada mañana de este ultimo tiempo.

    Qué haré mañana...
    (seguro te voy a extrañar)

    Dónde podré encontrar un gen de Toro? Ja! Solo para robarte una sonrisa.Tampoco tiene precio y ahora tampoco tendrá lugar.

    Hasta ayer este era tu lugar y sabia donde encontrarte, ahora habrá un vacío, como en todas las despedidas.
    Odio las despedidas, asi que no voy a seguir.
    Que seas feliz, lo que mas puedas y si uno de estos días nos estas extrañando vos tambien y resulta que las palabras vuelven a brotar de vos como las flores de tu primavera, por favor regresá que no habrá preguntas, solo alegrías y festejos.

    Un beso y un abrazo enorme.
    Pato-

    ResponderEliminar
  4. Eso no sera una despedida verdad??? porque si es asi olvidate del tema monada, ni se te ocurra dejarnos sin poder leerte cada dia, muchos nos hemos convertido en fans tuyos, no puedes dejarnos asi, de repente sin avisar....
    Hoy no te mereces ni millones ni siquiera uno, realmente hiciste enfadarme y ponerme muy triste.

    ResponderEliminar
  5. Que el viaje te sea iluminador, Toro Salvaje.
    Mucha fuerza para tí.

    ResponderEliminar
  6. Joder, una de tus fans ha venido a mi blog a contarme que te ibas.

    Has sido un placer leerte.

    El sabado a esos merengones darles duro . Nos vemos en la Champios League !!!

    ResponderEliminar
  7. Echare de menos tu sonrisa en mi rincón, pero espero que sea para tu bien.

    Besos

    ResponderEliminar
  8. una despedida digna de ti querido amigo. harás mucha falta

    ResponderEliminar
  9. Toro, fíjate que seguramente yo soy de las personas que menos te conocen aquí, pero de leer tus post, tus comentarios en el blog de Noa, en el mío, te he tomado cariño. He apreciado tu sentido del humor, tu extrema amabilidad en pocas palabras, tu generosidad en halagos y he descubierto parte de tu alma a través de tus poemas. Veo que te vas porque lo debes hacer, así lo intuyo. Y desde este rincón de nuestro anonimato te deseo muchísima suerte y felicidad, porque tarde o temprano te ha de llegar. Perdona por esta parrafada tan larga, pero así me ha salido.

    Gracias por todo lo que nos has dado y que sepas que yo te seguiré esperando ¡Regresa pronto!

    Llévate muchos besos y la seguridad de que tienes poemas preciosos. Unos auténticos regalos.

    ResponderEliminar
  10. Pero va en serio...?

    Eres... de lo peor!!! en fin, como cada uno es cada cual imagino que tus razones tendrás y me enseñaron a respetar todas las opciones pero... te recontraodio!!jeje

    Besossssssss

    ResponderEliminar
  11. No digas adios, dí sólo hasta pronto.
    Te echaré de menos.
    Cuídate muchísimo ¿vale?
    Millones de besos para el camino.

    paloma

    ResponderEliminar
  12. Venga Toro, que ese adiós sea por el tiempo suficiente para reencontrarte, y que la inspiración retorne a borbotones junto con el entusiasmo y las fuerzas para recomenzar....
    Muchos besos y un abrazo de
    " hasta pronto"
    :)

    ResponderEliminar
  13. einnnn??? serà una metàfora, no????

    ains... si te vas nos va a dar mucha penita, pero vaya... que tengas mucha suerte y ya sabes donde estamos.
    besos!

    ResponderEliminar
  14. No quiero creer lo que leen mis ojos!!
    Sea lo que sea que te distancie de este espacio que has sembrado cotidianamente con tu intensa poesía, deseo profundamente que sea pasajero.
    Te envío mis mejores deseos y lleva en tu memoria que siempre esperaremos tu regreso.

    ResponderEliminar
  15. Espero de corazón que no sea un adios de verdad, de esos que van a dejarme un vacío en el pecho.

    ESpero poder seguir disfrutando en ese "sin tiempo" de tus palabras, de tus pensamientos, de tus sentimientos, de tu ternura...

    Dime que no te vas, dímelo y hazme feliz :)

    ResponderEliminar
  16. No por favor,
    espero que esto no sea más que un verso inspirado, que no sean más que sonetos de instantes sin destellos.
    No ahora que recién le conocí.

    Reciba mi beso

    ResponderEliminar
  17. Cuando la vida real nos golpeé estaré preparada, enfundada en mi abrigo de espuma,
    con la maleta llena de algas, con tu recuerdo en la caja de Pandora, con el beso no-dado en mis labios, eterno en la memoria.

    Cuando los años se vuelvan fugaces y Campanilla ya no me visite en la noche, seré eterna, eterna para siempre en el aire hermoso que respires.

    Corazón encendido por siempre en el lecho de las aguas.

    Se feliz

    ResponderEliminar
  18. ¿Adios? Si te acabo de encontrar :(

    Será que el dolor ha dejado de crecer.
    Si es así, enhorabuena, y nos veremos por otros blogs.

    Un abrazo.

    ResponderEliminar
  19. Te lo has pensado mejor??? :´-(

    ResponderEliminar
  20. Voy a echarte de menos, a ti y a tu magia escribiendo.
    Besos y espero que todo te vaya muy bonito.

    ResponderEliminar
  21. Que empezará un síndrome de abstinencia generalizado, ...más allá del mar habrá un lugar! ...

    ResponderEliminar
  22. ufff siempre he odiado cuando llego al final de un buen libro, pensé que este tenía más paginas que leer, pensé que tus palabras seguirían acariciandome un ratito más, pense que la bella alfombra hilvanada con tus letras y bordadas de tus sentimientos, seguirían amortiguando mis caidas y ya veo que me equivoqué.
    ¿Es un ladrón el que todo los días ofrece un regalo y de pronto deja de hacerlo?
    Lo siento estoy irritada,sobre todo conmigo misma.

    ResponderEliminar
  23. todos pensamos cosas asi, pero que sean ellos los que se alejen , no huyas tu ,,,en ningun sentido.

    ResponderEliminar
  24. Te echaré de menos Toro, como echo de menos tu foto en blanco y negro anterior a Matrix. Hoy es un mal día.

    ResponderEliminar
  25. Hasta siempre . Un fuerte abrazo y que los caminos a Itaca te sean plenos y llenos de sabiduria.

    ResponderEliminar
  26. un adiós no es para siempre (no?)

    ei, des del dia que em vas posar al blog que "series el del paraigua vermell i un llibre sóta cada braç" (diria que el post deia alguna cosa així :p), he passat per aquí amb molt de gust perquè gent que escriu així de bé n'hi ha ben poca!!amic salvatge, continua dient la teva per les meves tonteries escrites amb més o menys fortuna, no desapareguis del tot val?

    fins aviat :)

    ResponderEliminar
  27. Yo no te dire adios,mejor HASTA PRONTO!!
    BESOS

    ResponderEliminar
  28. Es una despedida en serio???
    No es sólo un poema...????

    ¿...?

    :o(

    Si es así un abrazo gordo y espero que reaparezcas pronto, que no sea nada lo que te separe de nosotros, sólo tu decisión.

    Abrazos, muchos...

    ResponderEliminar
  29. No me lo puedo creer...necesito que vuelvas...

    Mil Besitos!

    ResponderEliminar
  30. Vengo del blog de Noa donde te hace una preciosa despedida.
    Pedir que no te marches, va ser demasiado, cada cual ha de tomar sus decisiones, pero que no abandones escribir si lo puedo hacer.
    Escribe cada momento de tu vida, plasma tus gritos y tus anhelos
    alguna vez quizás quieras volver a plasmarlos.
    Un beso y ojala no sea más que una de tus hermosas poesías, si no es así que la vida te sonría.
    Un beso.

    ResponderEliminar
  31. A mi me sigue quedando una duda, es que la inspiración se va se fue o se va se fue la musa???

    ResponderEliminar
  32. Toro solo uno sabe las decisiones que toma y porque los demas somos simples espectadores de esto que es la vida.
    Un abrazo grande que te vaya bien, y siempre tienes la oportunidad de volver.
    Saludos grandes
    Luunna

    ResponderEliminar
  33. NO creo en el adios, sino en los hasta pronto, torosalvaje.

    Aqui siempre habra gente que espere tus letras, tus emociones, yo me cuento entre ellas.

    Muchos abrazos.

    ResponderEliminar
  34. NONONONONONOONONONONONONO!!!!!!!!!!


    PORQUE??????????????????????

    No me deje por favor, a donde se va, y porque, no hay necesidad de irse, solo publique menos si quiere, pero NO NOS ABANDONE!!

    Voy a extranarlo, que me hare sin sus palabras? De donde sacare inspiracion?

    SOlo deme una explicacion, y seguro que lo convenzo, he estado en ventas mucho tiempo y seguro que lo hago cambiar de parecer..

    No me haga esto!!!!

    ResponderEliminar
  35. OIga, exijo una explicacion...

    Soy su fan y PETRA quiere saber..

    PETRA MUY ACONGOJADA

    ResponderEliminar
  36. Es curioso, pero cuando uno comienza a encariñarse con las cosas, éstas se esfuman...
    Espero que no te hayas desangrado al transfundirnos con tus versos. Ojalá sea una treta del tiempo y no un San Fermín trágico. Que Dios multiplique todo lo que nos has compartido con creces. Hasta más tarde, taurino amigo.

    ResponderEliminar
  37. Querido Toro...como expresarte con palabras que triste me pones...sentía despedidas en tus letras...temía perderte amigo...por favor piénsalo un poquito....se feliz, no he podido ni siquiera ver tu rostro...solo sentí tu alma..No me va a ser fácil olvidarte...pasa por mi sitio, estas ahi...déjame tu adios.

    ResponderEliminar
  38. te deseo lo mejor, y si vuelves espero que sigas regalándonos versos...justo ahora que te había enlazado...pero así son las cosas, te pido que nos dejes la puerta abierta para poder leer versos anteriores.
    Besos y suerte.

    ResponderEliminar
  39. Toro,

    DONDE ESTA MI VERSO!!!!!

    Deje un mensaje en el post anterior me confundi.

    Por favor leelo. Practicamente me he ARRODILLADO para que no me dejes..

    Petra NUNCA ha llegado a tal extremo, pero tus letras y tu sensibilidad lo valen, al menos en este mundo magico que me haces vivir todos los dias a travez de tus lineas.

    NO ME DEJES POR FAVOR...
    NO ME ABANDONES!!!!!!!!

    PETRA PRACTICAMENTE DE RODILLAS Y A PUNTO DE LLORAR

    ResponderEliminar
  40. Toro te veo mas pálido y cansado.
    Saludo.

    ResponderEliminar
  41. Sólo, ups, hasta hace poco te encontré y tus palabras son eco en la red.

    Un abrazo y deseo que todo sea por tu bien.

    ResponderEliminar
  42. Me recordarás en cada lluvia como la que ahora cae y te estaré recordando tambíen yo.Pasarán cinco años más y todavía seguiremos recordandonos,porque nos hemos querido más de lo que pensamos.

    ResponderEliminar
  43. Estimado Sr. Toro.

    Que encuentres lo que tanto buscas, lo que te deseo es que no te pierdas en esa busqueda.

    Un placer disfrutar de tus letras como siempre un honor constante en ellas.

    ResponderEliminar
  44. Cai por casualidad en tu blog y lo estve leyendo, si no todo bastante y he tenido la sensacion de que cuando estabas solito, apenado y aterido escribias, escribias, y escribias, luego te gusto que te calentaran el corazoncito....pero ahora ya estas cansado es mas dificil sontener la alegria, el amor que llorar por uno mismo....si es cierto es un esfuerzo inmenso....y diras "¿y a ti quien te manda meterte en mis asuntos?". Ya ves por que estabas ahi y te lei.... por mi haz lo que quieras pero la verdad hay caminos que a la larga aportan muy poquito.(aunque nos hagan creer muy importantes, muy sensibles, muy....) Perdona si te parezco un poco dura.
    Quizá me equivoco y lo que pasa es que te vas de viaje a sudamerica.

    ResponderEliminar
  45. Tu tambien búscas el silencio...cuando lo tengas, volverás y aqui estaremos esperandote...disfrútalo
    Un beso

    ResponderEliminar
  46. Toro,

    No vengo a presionar, simplemente es una cita obligada para mi, es la costumbre y el carino, y lo que usted quiera hacer, se lo respetare aunque Petra es media caprichosa.

    De verdad, paso para dejarle mi beso diario y mi apoyo de fan.

    Un besito en su lomo cansado de una mujer mas bien caprichosa como yo. (perdon)

    PETRA

    ResponderEliminar
  47. lo dices en serio?respeto tus pensamientos pero me entristece muxo tu partida, si tienes que hacerlo hazlo, mas recuerda que aqui siempre tendras un remanso de paz donde derramar tus palabras.

    muxismos bsos** de verdad te echaré de menos, has enternecido este seco corazén.espero algun dia encontrarte de nuevo

    ResponderEliminar
  48. Se te extrañara..
    Ojala regreses muy pronto.
    Un abrazo.

    ResponderEliminar
  49. Toro salvaje:
    creo intuir la razón de su despedida...y por ello la respeto y lo admiro !!!!
    Un abrazo inmenso para su viaje..
    vb.

    ResponderEliminar
  50. a veces,las palabras enmudecen..
    entonces..es menester,apretar los dientes,cerrar los ojos,y comenzar a beber una nueva dimension....
    dijo Juarroz

    Callar algunos poemas,
    no traducirlos del silencio,
    no vestir sus figuras,
    no llegar ni siquiera a formarlas:
    dejar que se concentren como pájaros inmóviles.
    en la rama enterrada.

    Solo así brotarán otros poemas.
    Solo así la sangre se abre paso.
    Solo así la visión que nos enciende
    se multiplicará como los panes.

    Los poemas acallados
    nos prueban que el milagro es siempre joven.
    Y al final, cuando todo enmudezca,
    tal vez esos poemas
    hagan surgir también otro poema.

    desde el sur.....siempre esperaremos tus signos.......
    brissitas..acompañando tu derrotero!!

    ResponderEliminar
  51. Una poesía genial, de las mejores que he visto, con letras cargadas de pasión y de sentimientos.
    Sin duda una obra de arte.

    ResponderEliminar
  52. Una gran perdida para todos los blogueros... Esperemos que sea temporal

    ResponderEliminar
  53. Aquí dejo mi saludo de los lunes.
    besos

    ResponderEliminar
  54. Vengo a dejarle un besito,
    a lo mejor lo necesita.

    Un abrazo mi querido Toro

    ResponderEliminar
  55. Vengo a diario a ver si nuevas palabras de mi "medio alter ego" me sorprenden... pero respeto los silencios.

    Un abrazo

    ResponderEliminar
  56. Como siempre, aqui Petra hace acto de presencia.

    para mi,
    usted es y sera siempre cita obligada,
    como solitaria artista que soy,
    con mis vinitos y mi chimenea prendida,
    usted me inspiro y
    siempre vengo a agradecer y devolver con carino
    todo lo que usted me dio

    A travez de sus palabras
    de sus tristezas
    de sus suenos perdidos
    de sus nostalgias
    de algun que otro dolor
    entre sus lineas
    aun gritando, pero escondido.

    Un beso toro
    en su lomo cansado
    una palmada timida
    de Petra
    la desenmascarada


    Un abrazo desde el mas alla, con lejania, pero siempre sin distancia.

    PETRA NOSTALGICA HOY... PERO MUY MUY INSPIRADA

    ResponderEliminar
  57. Un beso, poeta.Yo también paso siempre por aquí.Que estés bien.

    ResponderEliminar
  58. Nada más pensarlo me dio taquicardia.

    ResponderEliminar
  59. Este comentario ha sido eliminado por el autor.

    ResponderEliminar
  60. Menos mal que no te fuiste ...
    Joooo, Toro, menos mal ...
    :)

    ResponderEliminar
  61. Menos mal que no te fuiste ...
    Joooo, Toro, menos mal ...
    :)

    ResponderEliminar
  62. Menos mal que no leí esta entrada, me hubiese apenado mucho y no solo porque nos dejases sin tus palabras, sino porque querría decir que estabas muy mal como para dejar de mostrar tus palabras.
    Y creo que ya te he dicho en alguna ocasión lo que creo que pasaría si dejases el blog.

    Aunque nunca he leído una entrada como ésta por tu parte desde que te leo, sí que alguna vez me ha dado la impresión de que tenías intención de bajar la persiana, de hecho, hace no mucho con una de tus entradas tuve esa sensación y algo se me rompió por dentro, bah! otra de mis tonterías.
    Vamos, que me alegro de que no te fueses este 29 de marzo, justo después del día de mi cumpleaños, un bonito regalo por anticipado que me hiciste y sin saber que me lo ibas a hacer y que yo lo recibiría 10 años después.

    * debe ser el calor que hace.

    ResponderEliminar