4 de octubre de 2024

POEMAS DE ULTRATUMBA 5

El abuelo muerto
viaja en autobuses
que hace tiempo desguazaron.
El nieto difunto
tirita en la nevera
de un recuerdo
sin cabezas donde vivir.
El cuerpo
de la madre
todavía huele a gas.
El padre se mató de pena.
En la casa donde vivieron
Dios llora aturdido en un rincón.

15 comentarios:

  1. Tus poemas de ultratumba me dan miedico.
    Besos***

    ResponderEliminar
  2. No creo que Dios llore, se supone que toda forma parte de su plan maestro.
    Me ha gustado mucho el resumen de hoy, porque yo los veo así, como resúmenes ;)

    ResponderEliminar
  3. Qué imágenes tan potentes
    Cada familia tiene su purgatorio
    Viernetes Torete

    ResponderEliminar
  4. Desgracia tras desgracia. Así no hay modo de vivir.

    Un beso.

    ResponderEliminar
  5. A veces Dios se cansa también. Me gusta todo lo que escribes.

    Besos para el chico más guapo de Cataluña!

    ResponderEliminar
  6. Todo un drama.
    Hasta Dios se arrinconó en esa casa.
    Tremendo poema.

    Bss.

    ResponderEliminar
  7. me parece que hay familias en donde la tragedia los descubre y persigue, luego el mismo malestar tambien busca a los vecinos. Es como una especie de maldicion que se puede tragar naciones enteras.

    ResponderEliminar
  8. Dois poemas muito tétricos, amigo mio...

    Besos

    ResponderEliminar
  9. Hi ha famílies així i sense ser tan dramàtiques les seves històries, també tenen molta mala sort...

    Petonets, Xavi.

    ResponderEliminar
  10. Tremendos
    Si hubiera Dios estaría llorando, pero por lo mal que lo ha hecho...

    ResponderEliminar
  11. «Se me ha ido de las manos mi supuesta obra maestra», parece decir Dios.
    Saludos.

    ResponderEliminar
  12. ¡Jopé Xavi! ¡A sí no hay quién viva!
    Gran imaginación, como siempre.
    Un beso.

    ResponderEliminar
  13. Vaya sabor de boca que me has dejado para irme a dormir.

    ResponderEliminar